Lisanne Sloots, dochter van de kunstenaar Benno Sloots uit Voerendaal, volgde haar opleiding aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. Ze woont en werkt in Amsterdam. Lisanne construeert ‘innerlijke landschappen’ waarin haar materiaalgebruik een onlosmakelijke rol speelt. In plaats van houtskool te kopen, maakt ze gebruik van houtskool dat ze zelf stookt van gevonden takken. Met verbrande takken van bijvoorbeeld de Kardinaalsmuts of de Vleugelnoot, weet ze diverse grijstonen en structuren op te roepen. Dit materiaal heeft van zichzelf een lange geschiedenis en een eigen verhaal. En die twee werelden – van het materiaal en de kunstenaar – ontmoeten elkaar en gaan tezamen een nieuwe ontdekkingstocht aan. In haar landschappelijke werken, die deels herkenbaar en deels abstract zijn, vormt het houtskool een verwijzende relatie met de bomen: het refereert aan het materiaal waarvan het is gemaakt. Lisanne Sloots is tevens als docent werkzaam en geeft cursussen tekenen en schilderen aan volwassenen op het atelier en aan het MK24 te Amsterdam. In 2020 presenteerde Lisanne het boek ‘Houtskool’, waarin ze verslag doet van haar zoektocht naar het gelijknamige materiaal.


Na haar opleiding beeldhouwen aan de Stedelijke Academie voor Plastische Vormgeving in Genk en schilderen aan de Kunstacademie in Maasmechelen werkt Angelique Cremers (1966) al vele jaren als autonoom kunstenaar. Het atelier van Angelique is gevestigd in hartje Sittard. Hier werkt ze dagelijks aan haar beelden. De bronzen sculpturen worden aan de hand van studies naar levend model ontworpen. Hierna worden aan de kernbeelden van klei andere materialen toegevoegd om, middels abstractie en vervreemding, een bepaalde emotie te creëren. De eerste aanblik is visueel aantrekkelijk, maar als je verder kijkt is er altijd wel dat ene schurende randje. Elk beeld heeft een eigen verhaal. Angelique wil graag met haar werken de ware puurheid van schoonheid raken. Als voormalig miss Holland kent ze als geen ander de impact van schoonheid. Het plaatje moest altijd perfect zijn. De schoonheid van perfectie zit in de imperfectie. Een groot deel van haar oeuvre bestaat uit vrouwenfiguren. Vrouwen die naar binnen kijken, de ogen subtiel gesloten of zelfs geblinddoekt. Angelique: “Uiteindelijk draait het toch allemaal om de kern, daar zit de kracht, de werkelijke schoonheid. Vrouwen zouden vaker moeten beseffen dat ze mooi zijn zoals ze zijn. Rafelrandjes, zowel fysiek als emotioneel, horen daarbij”.